به بهانه هفتم آبان، روز جهانی کوروش؛ از اسطوره تا واقعیت
 

کوروش نه به‌عنوان یک اسطوره یا یک نقطه ثقل تاریخ، بلکه به‌عنوان یک شخصیت بزرگ برای ایران حائز اهمیت است، نه فقط برای سرزمین ایران، بلکه برای مشرق زمین. اینکه چرا نام او تا این حد در تاریخ طنین دارد، به اقدامات و نوع نگاه او به حکمرانی برمی‌گردد؛ او در دوره‌ای که شاهان و حاکمان با زبان زور و قتل و غارت صحبت می‌کردند، راهکار ایجاد نظمی نو بر مبنای احترام به ملت‌ها و اقوام را پایه‌گذاری کرد.او با درک دقیقی که از سرزمین ایران و پیرامون آن داشت، ساختار شاهنشاهی را ایجاد کرد، به این صورت که در هر منطقه، قومیت‌ها با ویژگی‌ها خود یک حاکم داشتند که تحت نظارت شاه بزرگ به برقراری نظم و توسعه منطقه می‌پرداخت، روشی که پیش از او کسی به آن فکر نکرده بود.

دکتر مصطفی ده‌پهلوان: حیف است که شخصیت بزرگی مثل کوروش را در راستای هویت وحدت و همبستگی ملی پررنگ نکنیم و از آن مهمتر، قدری ناشایست است که ما دقیقا هفتم آبان مسیر پاسارگاد را می‌بندیم! ما جزو طلایه‌داران باور توحیدی هستیم و در عصری که همه بت پرست بودند، به وحدانیت اعتقاد داشتیم، از این رو، رجوع به ایران باستان، اتفاقا می‌تواند در راستای تقویت فرهنگ توحیدی ما باشد. شخصیت کوروش که به شکل نیکو در حافظه تاریخی جهان ماندگار شده، امروز می‌تواند نماد وحدت ملی ایران در مقابل دنیای استعمارگر غرب باشد.
چیزی که یهودیان از شخصیت کوروش به نفع خودشان استفاده کرده‌اند، نوعی تحریف است. ما می‌دانیم در هیچ متن تاریخی و باستانی به این اشاره نشده که کوروش فقط یهودیان را آزاد کرد و آنها را به سرزمینشان برگرداند، بلکه او تمامی مردمانی را که در چنگ بابلیان بودند آزاد کرد.

عکس از: هربرت کریم‌مسیحی